ایمپلنت کامل دهان (کل دندانها)

اگر شما تمام دندانهایتان را از دست داده باشید، یک بریج کامل یا دست دندان کاملی که هر دو به پایه های ایمپلنت متصل می باشند، بهترین جایگزین دندان های از دست رفته می باشد. مراحل ایمپلنت دندان
ایمپلنت در برخی نقاط فک قرار می گیرد و پروتز متصل به آن، تمامی دندان های از دست رفته را جایگزین می کند. این نوع ایمپلنت برای کل فک پایین و یا کل فک بالا هم می تواند به کار رود. مراحل ایمپلنت دندان

مزیت بریج تمام فک و یا دست دندان متکی بر ایمپلنت بر دست دندان معمولی چیست؟

ایمپلنتها مزایای زیادی نسبت به روش های دیگر جایگزینی دندان کشیده شده یا از دست رفته دارند. بریج و دست دندان کامل متکی بر ایمپلنت، علاوه بر اینکه ظاهر (رنگ و فرم) و عملکرد آن مشابه دندان طبیعی است، به شکلی طراحی می شوند که زمان ماندگاری طولانی داشته باشند. بریج کامل و یا دست دندانی که متصل به ایمپلنت باشد علاوه بر اینکه از دست دندان معمولی راحت تر و با ثبات تر هستند، به شما امکان جویدن طبیعی غذا را می دهند.

همه چیز درباره ایمپلنتهای دندانی، مراحل و انواع آن

به علاوه، چون کاشت دندان داخل استخوان فک انجام می شود، این روش باعث جلوگیری از تحلیل استخوان فک شده و بهتر استخوان باقی مانده فک را حفظ می کند. با از دست دندان معمولی، استخوانی که قبلا اطراف ریشه ی دندان ها را پوشانده بود شروع به تحلیل می کند. اما ایمپلنت با استخوان فک اتصال برقرار کرده و به حفظ سلامت و میزان استخوان کمک می کند. در طولانی مدت پروتزهای متکی بر ایمپلنت نسبت به دست دندان معمولی، ظاهر بهتر خود را بیشتر حفظ می کنند و نگهداری آن ها راحت تر خواهد بود.
تحلیل استخوان که همیشه جز جدا نشدنی استفاده از دست دندان معمولی است، باعث چروکیدگی صورت و لبخندی نا زیبا خواهد شد. از طرفی کسانی که از دست دندان معمولی استفاده می کنند برخی از غذاها را نمی توانند بجوند.

پیشگیری از تحلیل استخوان فک و لثه

مراحل ایمپلنت دندان (ایمپلنتها چگونه قرار داده می شوند؟)

ابتدا ایمپلنت ها که شبیه پیچ یا استوانه هستند در داخل استخوان فک قرار داده می شوند. سپس طی دو تا شش ماه بعد، با استخوان فک جوش خورده و نقش پایه هایی مستحکم را برای دندان های مصنوعی بازی خواهند کرد. طی این مدت، بیماران در صورت تمایل می توانند از پروتز موقت استفاده نمایند.

اغلب مرحله دومی نیز برای آشکارسازی ایمپلنت ها و اتصال قسمت های فوقانی وجود خواهد داشت. یعنی ایمپلنت ها که تا این مرحله زیر لثه پنهان بوده و در محیط دهان دیده نمی شدند، توسط یک جراحی کوچک که به جراحی آشکارسازی معروف است، در محیط دهان آشکار می شوند. در این مرحله روکش های موقت فرم دهنده لثه استفاده می شوند تا شکل مطلوب را به لثه اطراف بدهند.

پس از مرحله ی شکل گیری لثه، روکش های موقت فرم دهنده لثه باز شده و قطعاتی که به نام اباتمنت نامیده می شوند و روکش هایی که روی اباتمنت نصب می شوند، به ایمپلنت وصل می گردند. معمولا این مرحله شکل گیری لثه حدود دو هفته طول خواهد کشید.

برخی از ایمپلنتها به این مرحله ثانویه نیاز ندارد، چون کل آن یک تکه بوده و اباتمنت (قسمت فوقانی ایمپلنت) به خود آنها متصل است. دندانپزشک شما تصمیم خواهد گرفت که از کدام روش برای شما استفاده کند.

بر اساس تعداد ایمپلنتهای مورد نیاز و همچنین محل قرارگیری دندان ها در دهان شما، دندانپزشک نوع پروتز و اتصال آن را تامین خواهد کرد که عموما به دو گروه کلی پروتز ثابت متکی به ایمپلنت و پروتز متحرک یا اوردنچر متکی به ایمپلنت تقسیم بندی می شوند.
باید توجه داشت که هر بیمار، وضعیت اختصاصی خود را دارد و بر اساس ملزومات کلینیکی، نوع پروتز مناسب هر فرد با دیگری ممکن است متفاوت باشد.

سوالی دارید یا می خواهید نوبت بگیرید؟ تلفن 22260026-021 | واتس اپ